Cześć! Trochę nas od powrotu tutaj rzadko widać, chociaż wpisy niby były zaplanowane i wymyślone. Szczerze mówiąc łudziłam się, że gdy już zasiądziemy w Polsce, wjedzie rutynka, to będzie dużo czasu na pisanie, robienie zdjęć i przygotowywanie postów. He he he, trochę, no odrobinkę się przeliczyłam.
Co odwiedzić w tym regionie? Internety krzyczą: Sapa i Ha Long Bay! My jednak bardzo chcieliśmy zobaczyć plantacje kawy i pola herbaty, a że większość z nich znajduje się w centralnej i południowej części kraju trzeba było się trochę naszukać. Tym sposobem znaleźliśmy prowincję Thai Nguyen i Son La, a reszta „doplanowała” się sama.
Melbourne to raj dla osób, które lubią jeść i eksplorować nowe miasta opychając się pysznościami. Ilość kawiarni, pubów, knajpek, restauracji, wypasionych restauracji, piekarni jest OGROMNA. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, czy ktoś kiedyś to wszystko zliczył. Do tego dorzućmy ogromne markety z przekąskami, świeżymi warzywami, owocami, miodami, mięsami, rybami… Choćbym miała tam mieszkać całe życie, nie dałabym rady spróbować wszystkiego (smuteczek!), musiały wystarczyć 3 dni.
Szlak wzdłuż wąwozu Karangahake był bezkonkurencyjnie najlepszym jaki przeszliśmy w Nowej Zelandii. Jasne, Tongariro jest piękne, Marian wyjątkowy, a wspinaczka do Mueller Hut dała sporo satysfakcji. Jednak to, co nas najbardziej ekscytuje to ruiny, ciemne tunele, historia i przepiękne widoki, a to wszystko znaleźliśmy właśnie w Karangahake.
Wymyśliliśmy, że super urozmaiceniem road tripa po wschodnim wybrzeżu byłby wypad na australijski outback. I to nie byle jaki, bo do samego serca aborygeńskiej kultury, do ich świętej skały Uluru. Pomysł przedni, szkoda tylko, że bilety były dosyć drogie, ale i z tym trochę zawalczyliśmy – postanowiliśmy nie kupować bagażu rejestrowanego i lecieć z samym podręcznym. O to, jak przetrwamy 40-stopniowe upały i gdzie będziemy spać mieliśmy martwić się później.
